Henk Hospers schrijft aan de medewerkers van Heiloo
Beste Zuster Moeder Esperanza, Erna, Bettina, Afra, Gert, Nancy,
Al eerder mocht ik mailen om mijn dank uit te spreken en dat doe ik graag nog eens.
Gisteren, vrijdag 28 augustus 2020, was de 4e excursie van het Drugspastoraat Amsterdam aan het Heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood in Heiloo.
Elke keer met andere deelnemers, die op welke wijze dan ook verbonden zijn met het Drugspastoraat Amsterdam, ook als vrijwilliger.
Alleen de beide pastores Mark Lieshout en Zwanine Siedenburg zijn er elke keer bij, en ik als de chauffeur van het busje (en de bus) en ik prijs mij gelukkig dat ik vrijwilliger mag en kan zijn.
Er komen nog 2 excursies, op vrijdag 11 en vrijdag 18 september, waarbij ik weer van de partij hoop te zijn.
Ik geniet natuurlijk elke keer van onze groep, steeds anders, divers, enthousiast, ook behept met rugzakken en ook genietend van alle facetten van de dag.
En dat begint niet met het leukste, want het busritje is niet het leukste deel, maar als je dan de laatste paar honderd meter gaat, dan voel je de rust, je ziet het groen, de grote bomen, het klooster, het parkeerterrein en de ingang.
Allemaal heel tastbaar, heel duidelijk dat waar we het voor doen, er nu is. Dus is de busreis ineens goed te doen geweest, want het heeft ons hier gebracht.
Al vanaf het begin is er rust op het pad, werkt het bosgroen opwekkend.
Het is een hele korte wandeling tot het Oesdom en daar zie je een gezellig terras en binnen een uitstalling die uitnodigt om te bekijken en er is een lange tafel: wij worden verwacht, wij zijn welkom.
Wij hebben nu 4x een gesprek mogen voeren met jou, Zuster Moeder Esperanza, en dat is 4x een hartelijk, open, oprecht, energiek, intens, inhoudelijk, vrolijk, direct, lerend –ook over en weer-, liefdevol gesprek geweest en ook 4x met andere accenten.
En elke keer brengt dit gesprek in ons iets naar boven dat verder in ons kan rijpen, of je nu religieus bent, het geloof als metafoor ziet, gelooft in je naasten en in jouw inzet, gelooft in eigen verantwoordelijkheid of wat dan ook.
Geen van ons blijft onberoerd bij ‘roeping’, ‘uitverkoren en nederig’, ‘dankbaarheid’, ‘genade’, ‘onvoorwaardelijk’, ‘niet fouten vrij, maar open voor reflectie’, ‘liefde overwint’.
Geen gesprek is zwaar noch licht en luchtig, maar juist prettig, gevoelig en fijn.
En zo gaan wij de lunch in, met zicht op het Oesdom binnen en zicht op het Heiligdom en bos buiten.
Erna, Bettina, Afra, we zien jullie daar telkens, dank voor jullie zorg, geïnteresseerdheid, voor jullie gastvrijheid.
Na de lunch wandelen wij de Kruisweg en praten wij bij elke statie met elkaar, zijn wij geïnteresseerd in elkaars verhalen.
Dat vieren wij al wandelend, maar ook met een kort samenzijn in het buitenaltaar. Waarbij het Licht ons richtsnoer is.
En we langs de prachtige opstelling van Maria en vijver lopen, met het intense blauw van Maria, de opwekkende kleuren van de planten en het rustgevende en beschermende groen.
Na de koffie, thee of fris in het Oesdom vertelt Erna (en gisteren Gert; Erna, wij wensen jou sterkte, we zagen dat je gisteren niet in je zo opgewekte doen was, dus zorg voor jezelf en neem hulp van anderen aan, als je dat kunt) over de geschiedenis van Onze Lieve Vrouw ter Nood. Ook dat gebeurt in zo’n mooi gesprek met elkaar.
Daarna gaan we naar de Gedenkkapel, een kaarsje opsteken voor wie of wat, naar de bron om van het water te genieten en bij ons te steken en naar de grote Bedevaartskapel, even geïmponeerd zijn, ook daar een kaars opsteken.
En het onderlinge gesprek verstomt nooit.
Ook daarmee is het laven nog niet voorbij, want we krijgen in het Oesdom een werkelijk heerlijke en gezonde en zeer voedzame maaltijd.
De terugreis is dan een reis waarin duidelijk is dat iedereen heeft genoten en kracht put uit de dag en het gebodene en de deelname en bijdrage daaraan van een ieder.
Ik ben niet religieus, maar heb oneindig veel bewondering voor jullie innerlijkheid, jullie inzet, dank jullie voor de ontvangst, voor de ontmoeting.
Ik geloof in mijn naasten, in mensen die ik meemaak, in mijn kleine bescheiden pogingen het goede te doen en ik weet na reflectie dat het altijd beter kan.
Dank jullie wel, het ga jullie goed.
En tot de 11e september 2020.
Dag,
Henk Hospers,
Amsterdam