Bijdragen van Jacky Wolter, vrijwilligster bij DPA
Door Jacky Wolter
April 2020 Een slecht biermerk
Corona is de naam van een heel slecht biermerk.
En helaas ook de naam van het virus wat ons in een angstgreep houdt.
Niemand heeft het zien aankomen. Ineens was het er. Als een konijn uit de hoge hoed. Als een onzichtbare vijand besloop het ons.
Ik heb het gevoel dat ik in een hele rare film terecht gekomen ben. Bijna surrealistisch.
Lieve mensen, we moeten moed houden en elkaar zoveel mogelijk ondersteunen.
Ieder naar eigen kunnen. We komen er samen weer uit. Dat weet ik heel zeker.
Het rijk der verbeelding
Door de Coronacrisis is er een enorme geruchtenmachine op gang gekomen.
De wildste verhalen komen er los.
Samenzweringen, complottheorieën, alles passeert de revue op het internet en daar buiten.
De bekendste is wellicht het G5 syndroom.
Mensen die er van overtuigd zijn dat G5 verantwoordelijk is voor het Coronavirus door de schadelijke straling.
Nu ken ik ook veel mensen die een hele negatieve straling hebben, daar krijg ik ook geen Corona van.
Verder hebben we nog de geheime samenzweringen van regeringen en wereldleiders die betrokken zouden zijn bij de verspreiding van het virus, om overbevolking een halt toe te roepen.
Dan hebben we nog uit de zure gereformeerde hoek de hel en verdoemenis theorieën.
Het einde van de wereld zou nabij zijn.
Gods toorn is over ons gekomen.
Gelukkig geloof ik in een God met een grotere geest, met meer liefde voor de mensheid.
Misschien worden we volgende week wel ontvoerd door marsmannetjes.
Who knows?
Het lijkt me niet plausibel.
Lieve mensen, wij zijn Nederlanders.
Laten we alstublieft nuchter blijven en met onze beide voetjes op de grond blijven staan.
En het contact met de realiteit niet verliezen, de GGZ heeft het al druk genoeg.
Alle goeds, en houd je hoofd koel.
Jacky Wolter
The Way I Feel
Amsterdam
Het is donderdag middag.
Ik ben moe.
Loop naar de keuken om koffie te zetten.
Max mijn hond loopt achter mij aan te drentelen.
Luister ondertussen gespannen naar de radioberichten.
De nieuwslezer deelt op monotone wijze mee hoeveel Coronadoden er zijn.
Het klinkt als een soort score, zorgvuldig bij gehouden.
Bizar bijna.
Ik krijg een brok in mijn keel, een knoop in mijn maag.
Emoties.
Ik wil schreeuwen.
Wanneer houdt het eindelijk op?
Ik kan er niet meer tegen!
Dit moet stoppen.