Op pad met de bakfiets in crisistijd
Door de corona-maatregelen is het steeds moeilijker voor Drugspastoraat Amsterdam om de mensen die van steun afhankelijk zijn te bereiken. AT5 volgde Pastor Zwanine Siedenburg die besloot niet werkloos toe te kijken. Iedere dag springt zij op de fiets om broodjes, koffie én een goed gesprek te bezorgen bij de kwetsbare dak- en thuislozen die het pastoraat gewoonlijk bezoeken.
Vanuit het Drugspastoraat leidt Siedenburg normaal gesproken bijeenkomsten, waar mensen met psychische aandoeningen en drugs- en alcoholverslavingen komen om te praten over hun problemen. Door de coronamaatregelen zijn die bijeenkomsten nu verboden. Het is daarom moeilijk voor haar om deze kwetsbare groepen te bereiken. In inloophuizen en de nachtopvang is door de maatregelen vaak minder plek, zodat Siedenburg ze daar ook niet kan opzoeken
Om ‘haar mensen’ toch niet uit het oog te verliezen, trekt ze er daarom iedere ochtend op de fiets op uit. Gewapend met zelfbelegde broodjes, koffie, shag en een luisterend oor trekt ze de hele stad door: ‘Dat vinden zij echt geweldig.’
De broodjes vallen in de smaak, maar zijn vooral bedoeld als ijsbreker. ‘De broodjes zijn een ingang om een gesprekje te beginnen. Ik vraag dan hoe het gaat en hoe de mensen zich voelen’. Met dit soort gesprekjes wil de pastor voorkomen dat bijvoorbeeld mensen met drugsproblemen uit beeld raken. ‘Daar maak ik mij wel zorgen over. Ook omdat zij een minder groot sociaal netwerk hebben dan jij en ik. Zij staan er vaak alleen voor.’
Een beetje aandacht kan al veel helpen, stelt ze: ‘Door de aandacht die wij vanuit het Drugspastoraat geven, voelen deze mensen zich ook echt weer even mens’. Overigens besteedt Siedenburg daarbij niet alleen aandacht aan dak- en thuislozen, maar aan iedereen die er maar voor openstaat.
In die gesprekken heeft ze het ook over het geloof, maar ze dikt het niet aan: ‘Mijn insteek is niet om het te religieus te maken. Het gaat mij er om dat wij verbinding houden met deze mensen die in de maatschappij soms met de nek worden aangekeken.’
Haar aanpak lijkt te werken. Een man in het Oosterpark is blij de pastor te zien en neemt graag een broodje aan: ‘Mijn dag kan niet meer stuk.’ Dat hij geen zin heeft in een religieus gesprek maakt hij met wat humor duidelijk: ‘Ik heb wel een kruis om mijn nek, maar dat is voor de show. En de dames komen altijd op mijn kruis af.’